Dünyanın en ünlü nükleer felaket bölgesi yakınlarında yaşayan solucanlar yeni güçler geliştirmiş gibi görünüyor: Radyasyona karşı bağışıklık.
Yeni bir çalışmada bilim insanları, basit genetik yapıya sahip ve hızla üreyen küçük solucanlar olan nematodları incelemek üzere Çernobil’i ziyaret etti.
Araştırmacılar solucanları toprak örneklerinden, çürüyen meyvelerden ve diğer materyallerden toplayıp yerel radyasyon seviyelerini test etti.
Radyasyon seviyeleri, büyük şehirlerde kaydedilebilecek düşük seviyelerden uzayda bulunan yüksek seviyelere kadar değişiklik gösterdi.
Bilim insanları daha sonra solucanları dondurmak ve incelemek üzere New York Üniversitesi’ne götürdü.
Araştırmanın baş yazarı Dr. Sophia Tintor, şunları söyledi: “Çernobil akıl almaz büyüklükte bir trajediydi fakat felaketin yerel popülasyonlar üzerindeki etkilerini hâlâ tam olarak kavrayabilmiş değiliz. Ani çevresel değişim, iyonlaştırıcı radyasyona karşı doğal olarak daha yüksek direnç gösteren türleri, hatta bir tür içindeki bireyleri seçti mi?”
1986’daki felaketten beri, yaklaşık 40 yıldır süregelen radyasyona rağmen hayvanlar Ukrayna’nın bu bölgesinde yaşamaya devam ediyor.
Daha önce araştırmacılar, Çernobil Hariç Tutma Bölgesi’nde yaşayan hayvanların başka yerlerde bulunan aynı türlerden genetik bakımdan farklı olduğunu tespit etmişti.
New York Üniversitesi’nden biyoloji profesörü Matthew Rockman şunları ekledi: “Bu solucanlar her yerde yaşıyor ve hızlı ürüyor, bu yüzden tipik bir omurgalı hâlâ ilk adımlarını atarken onlarca nesil evrim geçiriyorlar.”
Araştırmacılar, yüksek radyasyona rağmen solucanların genomlarının zarar görmediğini tespit etti.
Dr. Tintori, bu heyecan verici keşfin Çernobil’in güvenli olduğu anlamına gelmediğini ancak solucanların aşırı koşullara dayanabilen dirençli hayvanlar olduğunu gösterdiğini belirtti.
Bir yanıt bırakın